Ze względu na podstawy komunikacji możemy kultury podzielić na protransakcyjne i propartnerskie. Rozróżnienie to jest szczególnie ważne w sferze biznesowej, gdzie nieznajomość kultury partnera, zwłaszcza w tym wymiarze, może mieć wymierne konsekwencje.

Przedstawiciele kultur o nastawieniu protransakcyjnym są przede wszystkim skoncentrowani na zadaniach, które muszą zrealizować, podczas gdy osoby o nastawieniu propartnerskim będą miały tendencję do skupiania się na ludziach i relacjach z nimi. Oczywiście relacje z ludźmi będą ważne w każdej kulturze, ale jak zauważa Gesteland, jest to zawsze kwestia skali [1]. 

Kontakt osób pochodzących z tych odmiennych rodzajów kultur może powodować konflikty. Przykładowo osoby będące przedstawicielami kultury propartnerskiej będą postrzegać swych rozmówców czy partnerów w biznesie wywodzących się z kultury protransakcyjnej jako osoby bezczelne, zbyt pewne siebie, czy nawet i agresywne [2]. Te kultury komunikacyjne różnią się bardzo wieloma cechami, dlatego zostaną one zwięźle omówione.

Kultury propartnerskie
Ten typ kultury określany jest również mianem kultury prorelacyjne. W takim typie kultury ludzie oczekują od innych głębokich i długotrwałych relacji. Ma to skutki w wielu dziedzinach życia. Przykładowo w międzykulturowej komunikacji biznesowej dużym utrudnieniem będzie zainicjowanie współpracy z kimś, kogo się nie zna [3]. Potrzebni będą pośrednicy, którzy takie spotkanie zorganizują lub zainicjują, ponieważ przedstawiciele takich kultur absolutnie nie są skłonni do prowadzenia interesów z ludźmi obcymi. Pomocne może się okazać wsparcie ambasady, znanej instytucji czy wręcz profesjonalnych pośredników itp. W tym typie kultury sieć kontaktów jest niezwykle istotna. W kwestiach biznesowych, to ona często będzie decydowała o powodzeniu, bądź nie przedsięwzięcia [4].

W relacjach z przedstawicielami kultury propartnerskiej należy pamiętać, iż relacje osobiste są niezwykle ważne, dlatego na zbudowanie zaufania należy przeznaczyć odpowiedni czas. Ważne jest nawiązanie dobrej i przyjacielskiej relacji, dlatego w komunikacji często pojawiają się pogawędki i rozmowy o kwestiach osobistych. Przedstawiciele kultury propartnerskiej najpierw spotykają się z potencjalnym kontrahentem kilka razy towarzysko, a podczas tych spotkań dominują rozmowy na tematy błahe, niezobowiązujące, i dopiero po poznaniu potencjalnego kontrahenta i nawiązaniu z nim bliższej znajomości umawiają się w celu omówienia szczegółów potencjalnych kontaktów biznesowych [5].  

W kulturach propartnerskich bardzo duże znaczenie ma unikanie konfliktów i zachowanie harmonii między ludźmi, a także zachowanie twarzy, gdyż jej utrata jest zagrożeniem i dyshonorem nie tylko dla jednostki, ale dla całej grupy np. rodziny czy klanu. Osoby z kultury propartnerskiej dążą do harmonii i miłych relacji, zatem trudno jest im mówić wprost, gdy są zmuszeni odmówić nie używają słowa „nie”, a w zamian powiedzą „to trudne”, „może”, „zastanowię się”. Takie zachowanie jest typowe np. w Japonii [6].
Komunikacja w kulturach propartnerskich często będzie komunikacją wysokokontekstową, gdzie rozumienie przekazu jest uwarunkowane od szerokiego kontekstu. Nie może zatem dziwić, iż jest to typ kultury, gdzie ludzie preferują się kontakty osobiste, twarzą w twarz.

Kultury protransakcyjne
Jest to typ kultury, gdzie komunikacja między ludźmi polega na jasnych i prostych komunikatach, ponieważ zrozumienie się jest niezwykle ważne, zatem zazwyczaj komunikaty są wypowiadane wprost, bez konieczności denotowania całego kontekstu społecznego. Dodatkowo większość spraw, zwłaszcza dotyczących wspólnych interesów można uzgodnić i rozwiązać raczej przez telefon czy za pośrednictwem maili, niż na spotkaniach twarzą w twarz. W kulturze protransakcyjnej ustalenia, które zostały podjęte, są obowiązujące i rzadko jest możliwość ich renegocjacji.

W sferze biznesowej wprowadzenie i referencje mimo iż zawsze mogą być pomocne, jednak w tym typie kultury na ogół można się bezpośrednio skontaktować z potencjalnym klientem czy wspólnikiem. Co ważne podczas spotkań biznesowych przechodzi się do meritum zaledwie po kilkuminutowej rozmowie na tematy ogólne. W przypadku nieporozumień polega się na pisemnych kontraktach, a nie na stosunkach osobistych. W kulturze protransakcyjnej kontrahenci poznają się podczas spotkań formalnych, podczas których omawiają formalne kwestie, takie jak: ceny, terminy, szczegóły transakcji [3].